London Calling #1 2010 Tips

London Calling begint bijna! De tijd dat London Calling zoooo passé is, is tegenwoordig weer zoooo passé dat London Calling hip is. Vandaag en morgen staan namelijk een aantal acts die je niet wil missen, vooral op de tweede dag, waaronder Hudson Mohawke en Fool's Gold. Weg met britrock uit London, welkom experimentele hiphop uit Glasgow en Afrikaanse wereldmuziek uit Los Angeles. Snel kijken dus.



Dag 1:

Vandaag moet je eigenlijk naar het optreden van Crystal Castles in Trouw. Die hebben bijna een nieuwe plaat uit, die wellicht een beetje tegen lijkt te vallen, maar nog altijd een stuk interessanter oogt dan de albums van de bands die op de eerste London Calling-dag spelen. Lonelady is een zware domper live (zie alinea 4), dus doe maar niet. Stornoway is wellicht interessant voor de liefhebbers van folk, maar had wat gewaagder gemogen. Zelfde geldt voor Balthazar.

Om toch maar iets te noemen: Egyptian Hip Hop. Warme gitaarmuziek met electro-loopjes. Beetje psychedelisch, beetje arty. Heeft dus niets met Egypte of hip hop te maken.


Dag 2

Dit moet 'm worden. Vier veelbelovende acts, geen doet denken aan de London Calling bandjes van een paar jaar terug. Wereldmuziek, experimentele hiphop, droompop en emonoise. What's next, emo hiphop met noise? Oh wacht, die kennen we al.


Het kan beter, zo laat Fool's Gold zien. Wereldmuziek uit LA met een vleugje westerse pop. Waarom alleen geneurie en geen teksten? Dat is Hebreeuws. Nu al de zomerhit van 2010.


Hudson Mohawke is misschien wel dé electrosensatie van het moment. Live neigt hij meer naar dubstep dan op plaat, hij was werkelijk sensationeel op Motel Mozaique.


Voor deze moet je even geduld hebben, maar ben je nou eenmaal voorbij de vier minuten dan loont het zich en is het raak.


Last but not least: And So I Watch You From Afar. Wat een kutnaam. Gelukkig geen emo geschreeuw. Je hoort de invloeden van emo terug, maar psychedelica en noise voeren de boventoon. Dat pakt vast goed uit, zo laat op de nacht in de kleine zaal.